We waren rond 04.00 thuis en ik was om 08.00 weer klaarwakker, beetje jammer! Ben nog een uur blijven liggen en om 09.00 maar gaan ontbijten met mijn roomies. Een roerei, brood en wat fruit, prima. Ik had een langzame start en nog niet echt een idee wat ik wilde doen. Toen ik buiten water ging halen besefte ik weer dat ik alles wilde behalve alleen op straat lopen. Je voelt je zo enorm zichtbaar, niet te doen. Mijn roomies gingen de oude stad bekijken en die had ik al gezien. Op een gegeven moment kwam mijn Zwitserse buddy Marcél kletsen en we besloten in Hotel Inglaterra een bus te boeken naar Vinales morgen. Daarna gingen we naar hotel Parque Nacional om te internetten. 5 peso’s per uur en doordat ik te hard had gekrast en de cijfers niet meer zichtbaar waren, voor mij 10 peso’s, zegmaar 10 euro, want ik moest een nieuwe kopen. Daarna zijn we gaan lunchen met spaghetti in een heel goedkope vieze tent in de buurt van het hostel. Marcél had zijn haar vanmorgen zelf geschoren en het was echt afschuwelijk, met happen en een soort matje. In het hostel heb ik het een beetje bijgewerkt maar het was nog niet om over naar huis te schrijven. Daarna zijn we met het hele hostel weer naar het hotel te gaan omdat de heren Engeland – Slowakije wilde kijken. Ik had geen zin om me weer buiten alleen te begeven en vond het wel lekker om even niks te doen, paste helemaal in mijn go with the flow mood… ;).
Het was de saaiste wedstrijd ooit maar in ieder geval was ik ontspannen. Na de wedstrijd wilde de vriendengroep uit Engeland een fotoshoot in Cuba, die gingen morgen naar Mexico namelijk. Dus naast kapper was ik ook fotograaf, eerst in het hotel en later in zo’n Amerikaanse auto. Wat ik grappig vond is dat ze zichzelf altijd Schots noemen omdat ze zich schamen voor Engelse toeristen. De posh Engelse jongens Henry, Alasdair, Olivier, Archie en Ariel zijn zeer arme studenten die elk dubbeltje omdraaien en nog 5 weken moet reizen. Ze hadden dus al dagen echt vreselijk gegeten. Daarom gingen we op zoek naar een leuk/goedkoop restaurant wat een mede-backpacker had aangeraden. We konden nog niet meteen terecht dus we dronken eerst een biertje op het plein. Daar waren we een magneet voor Cubanen die even wilde kletsen en uiteindelijk uiteraard geld wilden. Niet iedereen uit de groep sprak even goed Spaans dus dat zorgde voor hilarische situaties. Het restaurant El Chanchullero bleek een top keuze, heel leuk aangekleed en lekker en goedkoop eten. Marcél de Zwitser haakte ook nog aan en werd een hele gezellige avond waarin we de grootste lol hadden.
Helaas bleef het daar niet bij, op weg naar huis hebben ze een poging gedaan om me te beroven. Godzijdank liep ik naast Alasdair en Ollie en met name Alasdair heeft erger weten te voorkomen. Ik had mijn tas in mijn hand met mijn vingers rondom het hengsel gewikkeld en we waren zeer geamuseerd aan het kletsen toen opeens uit het niets een jongen van een jaar of 14 naar me toe rent en mijn tas pakt. Ik liet niet los of kon eigenlijk niet loslaten omdat mijn vingers er tussenin zaten maar hij bleef trekken tot Alasdair naar hem toe rende en hij zo schrok dat hij wegrende. Op ongeveer 100 meter afstand liep de rest van de groep die niets doorhadden. Een paar minuten lang liepen we stil door, totaal in shock van wat er zojuist gebeurde. Ik had allerlei emoties, schrik maar vooral ook zoveel dankbaarheid. Dat hij mijn tas (inclusief telefoon) niet had en dat die jongens bij me waren. Zo zonde, net toen ik me soortvan veilig voelde in Cuba. We zijn naar het dakterras van het hostel gegaan en hebben nagepraat en gedronken met de rest. Het is goed afgelopen gelukkig, het had allemaal veel erger kunnen zijn.
Leave a Reply