Deze ochtend ging de reis terug naar Manaus in het oude fordje met Fernandez en Aninas. Onderweg zijn we gestopt omdat een luiaard probeerde over te steken en dat betekent normaal gesproken natuurlijk zijn dood, maar Aninas heeft hem opgetild en in de bosjes gezet. De temperatuur tot nu toe was best aangenaam, al heb ik wel dagelijks behoorlijke hoofdpijn gehad. Fernandez had haast deze keer, na 2 uur waren al in Manaus. We konden nog niet in de kamer en ik moest echt naar de kapper dus op advies van het hotel werden we naar een kapper in Amazon shoppingmall gestuurd. Niemand sprak een woord Engels, met ons ‘wat en hoe in het Braziliaans boekje’ kwamen we een heel end maar niet ver genoeg. Heel de kapsalon probeerde ik uit te leggen dat ik mijn blonde plukken bij wilde werken. Met ons vertaalboekje legde ik uit wat ik wilde, namelijk een beetje coupe soleil en een heel klein stukje eraf. Dat knippen lukte wel maar over het verven werden we het niet eens. Zij wilden zo’n kapje met gaatjes gebruiken en ik wilde gewoon folie, maar uit ons gesprek met handen en voeten bleek dat ze het een te klein stukje vond voor folie, of zoiets. Hoe dan ook, dat risico durfde ik niet te nemen. Het knippen deed ze keurig en ze stylede het ook prachtig, had alleen geen gelegenheid om het te showen.
Mams besloot ter plekke haar haar te laten wassen en stylen omdat ze toch maar zat te wachten en normaal, als ze het zelf doet duurt dat uren en uren. Na dik een uur stonden we buiten, prachtig gekapt (althans ik) in een shoppingmall in Manaus haha. Het eindresultaat van mams was, zoals zij dat verwoordde: “Ik lijk op een bejaarde Farrah Fawcett of op een andere filmster die ze zonder make-up hebben betrapt in de roddelbladen.” Ze ging meteen de wc in om het weer op te steken (daarvoor heb ik natuurlijk even een foto gemaakt). Daarna lunchten we met sushi, heel gezellig in de foodcourt ;). Ze wegen hier het eten, het maakt niet uit wat je kiest, je rekent het gewicht af.
De rest van de middag was rustig en we moesten natuurlijk onze spullen pakken. Vanuit mijn kamer bekeek ik mijn laatste Braziliaanse zonsondergang. Ons diner vond plaats in Amazone Peixaria Regional. Een leuk restaurant op ongeveer 50 meter van ons hotel wat qua adres verkeerd staat aangegeven op Tripadvisor, vandaar onze verkeerde wandeling vorige week. We kwamen daar als eerste aan om 19.15 en kregen een heel schattige maar onervaren ober toebedeeld. We bestelden een voorafje wat binnen 2 minuten kwam en vervolgens een fles wijn. Met drie obers sterk brachten ze allerlei flessen, maar niet degene die we hadden uitgezocht. Na 6 flessen kozen we dan toch maar een andere fles uit want blijkbaar hadden ze hem niet, ook hier was het Engels niet om over naar huis te schrijven. Onze ober bleef maar bezig met de fles toen ik naar links keek en zag dat hij met een kurkentrekker een fles met draaidop open wilde maken. We wilden hem natuurlijk niet uitlachen of belachelijk maken dus subtiel wezen we hem in de goede richting, al lachten we ons later natuurlijk een breuk. Het gigantische hoofdgerecht kwam tijdens ons voorgerecht (ook erg subtiel) en was overheerlijk maar veel te veel. We kregen schaaltjes vol heel veel tambaqui ribben, gebakken banaan, twee soorten rijst en twee soorten maniok. We zaten helemaal prop en prop vol! Mams wilde nog een klappie (borreltje) bij de koffie maar bestelde per ongeluk een cocktail want dat kennen ze hier niet haha. Deze was overigens wel heel lekker. Het werd intussen 20.30, 21.00 en de (lokale) gasten met kinderen bleven maar binnen stromen. Het bleek een behoorlijk populair restaurant. We hebben onze laatste avond gezellig afgesloten en morgen om 11.30 worden we opgehaald voor onze vlucht naar Lissabon en later op vrijdag naar Amsterdam.
Leave a Reply