Laatste jungle dag! 

Gisteravond zaten we voor het eten met het Indiase/Engelse stel aan de bar toen zij opeens riep: “look!”. Dus wij keken vanzelfsprekend naar achter toen midden op de vrijgemaakte dansvloer een behoorlijke spin naar ons zat te loeren. Ik deed mijn voetjes omhoog en keek snel de andere kant op. Hij kwam naar ons toe gewandeld dus ik deelde maar weer even mijn angst met hen. Zij reageerde top door het beest snel te laten verwijderen. Haar gigantische man deelde deze angst met me maar had ook zo’n beetje elke andere angst op aarde. Ze pasten totaaaaal niet bij elkaar en ze vertelde ook dat ze altijd ruzie hadden over vakanties, hij wilde luxe en comfort, zij wilde avontuur. Na dit mini avontuur kregen we onze pizza, vies en koud en met veel te veel koriander, helaas zijn ze daar in Brazilië ook een groot fan van. Daarna begon de ‘dansshow’, twee liedjes en twee dansjes die mij erg aan mijn streetdancetijd deden denken. Mam werd volop gestoken door muggen, zelfs op haar voorhoofd en nu ook op haar oor. Hij is rood en opgezwollen en vol bulten, arm schaap!
De nacht was voor ons allebei niet ideaal, ik kon niet slapen en had veel nare dromen en mams heeft na 03.00 niet meer geslapen. Om 07.00 moesten we aan het ontbijt, om om 08.00 de jungle in te trekken om giant trees te bekijken. Net als van de week namen ze die tijd niet zo nauw en de boot moest gemaakt worden dus vertrokken we pas om 08.30. We zijn Aninas met zijn slechte grappen en halve afspraken een beetje zat. Misschien zouden we nog nieuwe ‘animous’ zien vandaag, zoals Aninas het woord animals uitspreekt. 
Net vertrokken en midden op de heeeel brede rivier lagen stopte de boot ermee en leden we schipbreuk. Met de radio werd contact gelegd en ze probeerden ons met hun slippers naar de schaduw te varen (we hadden geen peddels), maar dat verliep niet heel soepel. Na een tijdje kwam een ander bootje ons halen, stapten we in die boot en brachten we de kapotte boot terug. Ik had nog filmpjes en foto’s gemaakt van deze gebeurtenis en ineens stopt de camera ermee. We probeerden van alles maar niets hielp, gelukkig had ik mijn telefoon bij die ik anders nooit mee nam. Na drie kwartier varen kwamen we bij een dorp om nog een gids te halen. Met 3 indianen en een ehbo kistje trotseerden mams en ik de jungle, ons kon niks meer gebeuren.
Onderweg zagen we een muis in een boom en er zwom een grote otter langs. Het doel van onze jungle trip was een gigantische boom genaamd Kapok Tree. Deze was 300 jaar, maar ze kunnen wel 600 jaar worden. De meeste van deze bomen zijn in de loop der jaren verdwenen. Er kan namelijk veel van gemaakt worden zoals vroeger vliegtuigvleugels. Een uur verder lopen was er pas weer zo’n boom zo weinig zijn er over, maar dat deden wij gelukkig niet. We moesten weer een stuk terug varen en waren terug met de lunch. 
Eenmaal terug haalde ik de camera uit elkaar en liet hem op verschillende manieren ‘drogen’ maar niets hielp. Na een korte pauze hadden we een citytour en zouden we dolfijnen gaan kijken. Deze begon bij twee winkeltjes met handmade stuff waar ik bij het ene winkeltje een nieuw broodmandje kocht en mam bij het andere winkeltje een houten toekan. Volgende stop was de haven, Novo Airao staat bekend om haar schepenbouw, de Tucano kwam hier ook vandaan. We zagen veel jeugd zwemmen en hoorden vuurwerk. Vuurwerk wordt hier veel gebruikt bij evenementen als voetbal, gewoon overdag en vaak in het weekend. 
De stop daarna was een kunstgalerij van een stel, de man maakt schilderijen en de vrouw prachtige meubels van gehavend hout die ook volop in onze lodge staan. Mams werd verliefd op de kunst van de man en wilde mij graag een aandenken van deze bijzondere reis samen geven dus ik mocht een schilderij uitkiezen. Nadat we er tientallen hadden gezien en een flinke onderhandeling hadden gehad werden we het eens, maar we moesten nog wel wat euro’s in onze kamer halen. 
Er was echter nog bij een project van de eigenaars van de lodge wat Aninas eerst wilde laten zien, die ownen zo’n beetje deze halve stad, maar doen ook heel veel goeds terug voor de gemeenschap. Bij het project kregen we een enorm langdradige powerpoint van de vriendelijke Uruguayse manager vol met geschiedenis en getallen van de stichting, hij mixte Spaans, Portugees en Engels, haha wat het heel begrijpelijk maakte. Daarna volgde uitleg over de zeepjes die daar werden gemaakt voor de lodge en de souvenirs die ze maakten van diverse soorten inlegd hout. Dat was wel echt heel mooi dus uiteraard kochten we daar ook nog wat. Mams heeft de community hier ook behoorlijk gespekt vandaag haha. We waren al een half uur te laat voor onze meeting met de kunstenaar en moesten ook nog pinnen. De ATM was hier alleen in het Portugees en behoorlijk ingewikkeld, je kon er ook je gas, water en licht mee betalen en onze gids was ook niet de beste hulp.
Uiteindelijk is het gelukt maar besloten we de dolfijnen over te slaan en gingen we naar onze afspraak met de kunstenaar. Na een foto met hem werd het kunstwerk overhandigd en nu maar hopen dat het een goede investering is ;). Om de dag (en een beetje de vakantie) af te sluiten hebben we een cocktail met uitzicht op de zonsondergang, een schitterend moment na zo’n geweldige reis! 
Vanavond ons laatste maaltje in de lodge en dan morgen terug naar Manaus voor onze laatste dag in Brazil. Helaas zonder werkende camera! 🙁