Het was laat geworden gister dus we sliepen lekker uit. We checkten om 11 uur uit en liepen daarna naar een bakkertje om de hoek voor een broodje en koffie.
We hadden gister al geïnformeerd bij het hotel waar we daarna heen zouden gaan hoe het zat met restaurants in de buurt, aangezien we geen auto hebben. De reactie was dat het een uur lopen was, ok super. We dachten dan wel uitgebreid te gaan lunchen ergens, maar voor de zekerheid namen we een extra broodje mee.
Bij de taxi standplaats bij Peter’s café waar de dag ervoor 10 taxi’s stonden stond nu niemand. Er kwam een taxi langsrijden en Ang sprak hem aan of hij ons naar een paar plekken wilde rijden vandaag. Hij zei ja, maar begreep duidelijk niet alles. De eerste stop was de Caldeira, een enorme krater met een doorsnede van 2 km en een diepte van 400 m. De krater is omringd door blauwe hortensia’s, jeneverbesstruiken, beuken, varens en mossen. Er stond ooit water in tot de vulkaanuitbarsting in 1957 (waar we later op terug komen), toen is het meer ‘lekgeraakt’ en nu is hij vrijwel leeg. Op weg daarnaartoe bleef de chauffeur maar bellen, appen en verre van handsfree. Het was een smoezelige man en taxi en kreeg er geen lekker gevoel bij. Bij de Caldeira keken we of we alternatieven hadden, maar helaas. Ik kon niet echt van het uitzicht genieten want ik wilde hem in de gaten houden met al onze spullen.
Ondanks dat hij niet echt Engels sprak en klaarblijkelijk slechtziend, kregen we via de kaart op onze telefoon toch uitgelegd waar we naartoe wilden.
De volgende stop: Miradouro da Ribeira. Hij keek niet erg enthousiast, waarschijnlijk omdat we via een vrij slechte weg het bos door moesten, maar wij vonden het een mooi ritje. Op geen enkel ander eiland zie je blijkbaar rond de huizen, velden en wegen zoveel hortensia’s in verschillende tinten blauw. Daarom wordt Faial ook het Blauwe Eiland genoemd. Op de plek waar je normaal een prachtig uitzicht zou hebben was nu een wolk haha, dus we zagen niks. We besloten hem ons af te laten zetten bij ons hotel. Dat zou om 16.00 uur beschikbaar zijn en het was 13.00 uur, maar we wisten het ook even niet meer. De gastvrouw begroette ons alles behalve hartelijk en had sinds gister niet meer op ons restaurant probleem gereageerd, normaal bieden ze zelf ook eten aan maar dat deden ze vandaag niet aan. Gelukkig was ons huisje wel klaar.
Het verblijf bestaat uit allemaal vulkaanhuisjes van lavasteen, volledig ingericht in oma stijl en met keuken. Dat wisten we niet, anders hadden we gister wel wat meer boodschappen gedaan, gezien inderdaad het dichtstbijzijnde restaurant een uur lopen is en er geen taxi’s te krijgen zijn. Gelukkig hadden we het nummer van de geweldige chauffeur van vandaag, want ik wilde in ieder geval zeker weten dat we morgen op het vliegveld aan zouden komen en verder waren er dus geen opties. Toen dat geregeld was aten we ons extra broodje op, van alles wat ik had kunnen kiezen had ik per ongeluk een vrij viezig pudding broodje gekozen, smullen haha!
Daarna liepen we naar de vulkaan, dat was dan wel weer op loopafstand van het hotel. Daar bleek een café bij te zitten. Ons avondmaal bestond tot nu toe uit mueslirepen, rode wijn, chips, snoepjes, M&m’s en een appel, maar kochten we er nog tonijn en vlees bladerdeeg bij. Dit zou een godenmaal worden. Voor 10 euro p.p. kregen we toegang tot het museum en de vuurtoren van Vulcao dos Capelinhos.
Bron: visit portugal. Het schiereiland “Península do Capelo”, waar de vulkaan Vulcão dos Capelinhos ligt, is ontstaan door lava afkomstig van een rij vulkanen die zich, die langs de fractuur met oriëntatie WNW-OZZO bevonden. De laatste vulkaan van deze reeks is de Vulcão dos Capelinhos, die actief is geweest tussen 1957 en 1958. Deze activiteit begon op zee, vlakbij de eilandjes Ilhéus dos Capelinhos, en mondde uit in heftige explosies. De uitgespuwde materialen stapelden zich op bij de krateruitgang, waardoor er een eilandje ontstond dat aan het eiland Ilha do Faial vastgroeide. Vanaf dat moment verloor de vulkaan zijn onderzeese activiteit. het uiterste westen van het eiland ligt de majestueuze Vulcão dos Capelinhos. De vulkaan getuigt van de laatste vulkaanuitbarsting die tussen 1957 en 1958 op de Azoren plaatsvond en voor nieuw land heeft gezorgd. Dit gebied doet sterk denken aan een maanlandschap. We brachten een bezoek aan het informatiecentrum Centro de Interpretação, dat over uiterst moderne expositietechnieken en multimedia-uitrusting beschikt. Een bezoek aan dit centrum eindigt met de beklimming van de vuurtoren waar we konden genieten van een prachtig uitzicht en een onvergetelijke ervaring.
Na het lezen van dit mooi stukje proza hebben we die beklimming natuurlijk gedaan. Mooie foto’s gemaakt van de Vulkaan en in de felle zon terug naar huis gelopen.
Om 17.00 uur lagen we aan het zwembad en kregen we ineens een berichtje van de hotelmevrouw met een menu en dat ze het voor ons ging halen, nou dat was een verrassing! Als voorafje warmden we alvast ons tonijn pasteitje op en dronken onze wijn van een euro uit supermarkt (viel niet tegen). Het eten zou om er om half 8, dat werd 20.15 maar geen probleem. We hadden eten! De zwaardvis was niet echt smakelijk maar de karbonade was best ok en we gingen in ieder geval niet met honger naar bed.
Leave a Reply