De dagen dat we buiten in het zonnetje kunnen ontbijten zijn nog steeds schaars, maar vandaag hadden we er weer één! Dit maakte de kortste en schraalste douche uit de afgelopen 11 maanden weer goed. Je moest er voor betalen, kreeg een pisstraaltje en vervolgens stopte het warme water na 2min, vreselijk! De camping was echt niks, gelukkig was het maar voor een nachtje. We reden rond 10uur weg richting Waikawau, we wilden eigenlijk graag naar de top van de Peninsula (Port Jackson), maar de weg stopt daarna voor een paar kilometer dus je kunt geen rondje maken. Heen en weer vonden we zonde, vooral omdat het alleen maar gravelweg is, dus dan maar een ander rondje. Na Waikawau kwamen we over weer een hele mooie kustroute langs Kennedy Bay. De natuur is hier erg uiteenlopend, van zee tot regenwoud tot mangrovebossen in het moeras.
Net voor we weer aankwamen in Coromandel, hadden we aan allebei de kanten een ongelooflijk uitzicht over de zee! Haha ik heb moeite om elke dag originele woorden te bedenken om de schoonheid van Nieuw Zeeland samen te vatten. Er staat elke dag wel schitterend, prachtig, mooi of iets dergelijks in de blog, omdat het dat ook gewoon allemaal is! Het zou bij iedereen op zijn Bucket List moeten staan. Maar goed, we waren weer in Coromandel, waar we Highway 25 richting Whitianga namen. Onderweg namen we de zijweg naar New Chum’s Beach omdat we dat volgens de lokale foldertjes niet konden missen. Helaas was het niet bereikbaar 2u voor en na hoogtij en dat was nou net het moment dat wij er waren.
We besloten naar twee andere mooie stranden te gaan kijken in Omata en Opito, we kwamen daar via de Black Jack road. Ze bleken allebei schitterend, bij Opito had je een mooier view, maar Omata had witter zand. We parkeerden de auto aan het strand en bakten wentelteefjes van ons oude brood voor de lunch. Het was weer even echt genieten met het uitzicht, de zon en het eten.
Na de lunch vervolgden we de weg naar Whitianga waar we moesten pinnen en met wifi alvast wat foto’s plaatsten. De weg bracht ons daarna bij Hot Water Beach, waar we vanavond onze voetjes zouden verwarmen. Nu waren we op zoek naar brood, dat hebben we niet gevonden, maar wel een grote groep springende dolfijnen gespot! Ze kwamen heel dicht bij de kust en wilden spelen met de surfers, heel gaaf! Om alvast in te checken en een schep te halen reden we naar Seabreeze Holiday Park. Die schep zouden we nodig hebben om warme voetjes te krijgen (later meer uitleg).
Eerst hadden we nog Cathedral Coves nog op het programma staan, dus daar kwamen we rond 4u aan. We moesten nog een dikke 20 minuten lopen voordat we bij het strand aankwamen. Daar zagen we in de verte Nienke staan (óók uit de Betuwe). Zij is ook een jaar aan het backpacken, ongeveer dezelfde route als wij en in Australië waren we elkaar steeds misgelopen, maar nu was het goed getimed. Zij was daar aan het kayakken en we hebben even gekletst.
Vervolgens liepen wij weer 30min terug en ging zij de boot in. Het volgende plaatsje: Hot Water Beach, nu met een ander doel; dit ‘dorp’ ligt namelijk aan de monding van de van de rivier de Tauwaiwe waar warmwaterbronnen in het zand omhoog borrelen. Tijdens eb (18.30 vandaag) kun je een kuil graven en erin gaan zitten. Het hele dorp loopt met scheppen en het is erg populair. Wij gingen eerst mosselen eten bij Hotties, alvorens we met de schep op de rug naar het warme stukje liepen. Wat we daar aantroffen was enorm grappig, je ziet daar 100 mensen op een kluitje: graven, in kuilen liggen en op zoek naar een beetje warm water.
Wij hebben een poging tot graven gedaan maar elke keer op de verkeerde plek. Uiteindelijk hebben we dus maar bij kuilen van andere mensen gevoeld hoe gloeiend heet dat water was.
Toen we uitgelachen waren liepen we weer terug en dronken nog een biertje met uienringen bij Hotties. Daar hadden we weer gratis wifi dus kon ik jullie meteen deelgenoot maken van deze bizarre ervaringen.
Ps. Die moord op de weg waar wij vorige week reden is blijkbaar een wegwerker met een stop/slow bord geweest (Paul’s Tazzie Job;)). Die man is neergeschoten gevonden met zijn bordje in de hand en niemand heeft enig idee waarom, heel vreemd!
P@J Jullie hebben hetzelfde probleem als wij om superlatieven te vinden . Om commentaar te geven op de blogs en fotoos.Mensenkinderen wat is het daar mooi en indrukwekkend.
Leuk al die mensen op een hoopje in dat warme water en dan die dolfijnen dat is voor mij toch wel de slagroom op de taart. Ik denk dat het voor jullie nu heel normaal is om zulke unieke plekjes te bezoeken en nonchalant bij zulke schitterende stranden te lunchen houdt deze beelden maar voor altijd vast voor later want het blijven natuurlijk unieke belevenissen xxx en de groetjes de Katjes
Ik sluit me gewoon aan bij het commentaar van m’n voorganger, anders vallen ook wij in herhalingen ! Het blijft echt prachtig 🙂