Een stukje belangrijke geschiedenis van Nieuw Zeeland

Hier is vandaag de wintertijd ingegaan. Raar idee, in Nederland ging de zomertijd in terwijl het vroor, hier gaat de wintertijd in terwijl het boven de 20graden met zon is. Laten we het er maar op houden dat we onwijs geluk hebben met deze eeuwige zomer in Nieuw Zeeland. In ieder geval is het tijdsverschil met Nederland nu 10uur en dat blijft in Fiji ook zo!

We waren door die nieuwe tijd vroeg wakker en zelfs al waren we nog zo traag om 09.30 waren we toch echt helemaal klaar voor de dag. Het was stralend weer en we reden naar Opua om de Ferry naar Russell te nemen. Dit duurde 10minuten maar ze kennen de prijs wel, $12,-! We reden eerst door Okiata, wat de eerste en tijdelijke hoofdstad van Nieuw Zeeland was omdat daar de gouverneur woonde ten tijde van het tekenen van ‘Treaty of Waitangi’.

Het verdrag van Waitangi was een verdrag getekend op 6 februari 1840 tussen vertegenwoordigers van het Britse rijk en enkele Maori-stamhoofden. Dit verdrag was nodig omdat er een stroeve verhouding was tussen beide groepen met betrekking tot onder andere de verdeling van land. Na het tekenen van dit verdrag werd Nieuw-Zeeland een zelfstandige Britse kolonie en waren er afspraken over de verdeling van het land. De Maori’s gaven Koningin Victoria (en dus het Britse rijk) het recht om land te kopen in ruil voor privileges. De Maori werd een ongestoord bezit van hun land, wouden en wateren gegarandeerd. De Maori dachten dat heel Nieuw-Zeeland aan hen toebehoorden, maar de Britten bepaalden dat dit alleen gold voor de gebieden die al door de Maori bewerkt of bebouwd werden. Dit misverstand kon ontstaan doordat er twee verschillende versies van het verdrag bestonden, één in het Engels en één in het Maori. Tot op de dag van vandaag zijn hier nog meningsverschillen over.

Vlak daarna kwamen we aan in Russell, dit noemde ze vroeger ‘Hell Holl of the Pacific’ vanwege dronken zeelieden, schofterige walvissenkillers, orgies op het strand en hoeren. Inmiddels is dit allemaal anders (helaas volgens Paul), het is nu een mini dorpje vol schattige restaurantjes langs de haven. Vanaf daar namen we een afschuwelijke 27km lange gravelroad omdat we niet weer voor de pond wilden betalen, haha, daar zijn we voor gestraft. Aangekomen in Kawakawa moesten we naar het toilet en laat het nou zo zijn dat ze daar openbare toiletten hebben laten ontwerpen door een Oostenrijkse artiest genaamd Hunterwasser, dus dit was weer een ervaring op zich.

Om de regio nog wat verder te verkennen reden we door Moerewa, Oromahoe en Puketona naar Kerikeri (wat zijn die namen toch genieten hier ;)). In Kerikeri bezochten we het Stone House en liepen we langs Kemp House (de twee oudste gebouwen van Nieuw Zeeland) en lunchten we daar op het terrein tussen tientallen kraaiende hanen en kippen.

Het was 12.30 en mijn rondje van de dag liep inmiddels op zijn einde dus we besloten maar weer eens een winery te bezoeken. Onze keuze viel op Cottle Hill Winery, daar hebben we twee witte, een rode en een port geproefd. De wijngaarden in deze regio zijn allemaal klein en exporteren niet, maar ze doen nog wel alles met de hand dus dat is leuk.

In de middag hebben we weinig bijzonders gedaan, wat gelezen en geluierd. Het was vanavond al om 18.45 donker dus gelukkig hadden onze pasta al op tijd bereid. Deze keer met worst, champignons, een blik tomaten, courgette en ui dus een echte traktatie. We hebben daarna in bed ‘Safe House’ gekeken.