We wilde vanochtend zo snel mogelijk weg uit Jakarta dus we namen een taxi naar het trein station. Helaas geen treinen naar Bandung vandaag en morgen maar 1, om 06.00 en dat kon alleen eerste klas dus voor €80,-. Nou dat leek ons iets te enthousiast voor 3uurtjes dus we moesten een andere oplossing zoeken. We besloten buiten te proberen om met de taxi te gaan want met de auto is het 2uur. Helaas wilde niemand ons daarheen brengen of voor absurde prijzen. 1 man in het begin bood een goede prijs maar stelletje krenten dat we zijn sloegen we zijn aanbod af, in de hoop op een betere. Die kwam natuurlijk niet dus uit wanhoop probeerde we de derde optie, met de taxi (weer een uur) naar het vliegveld en daar proberen de shuttle bus te nemen. Gelukkig, dat lukte, we moesten wel snel zijn dus in 20minuten een bord rijst besteld en opgegeten en toen naar de bus geraced. We zijn vanaf vanochtend 09.00 tot vanmiddag 14.00 bezig geweest om vervoer te regelen, maar het is gelukt! Om 18.00 kwamen we aan in het donker. Op naar onze volgende missie: een kaartje voor de bus morgen scoren.
Eerst wat moeilijkheden met taxi’s die niet met meter wilde rijden, maar uiteindelijk vonden we een goede. Na ongeveer een half uur kwamen we aan bij het busstation, wat een totale chaos!! Niemand sprak Engels en het werd ook maar niet duidelijk dat we niet vandaag maar morgen wilde gaan. Uiteindelijk konden we tot de taxi chauffeur doordringen dat we hier een hotel wilde maar dat raadde hij af en hij wist er ook geen. We hebben zonder grappen alle hotels (15 ofzo) in de lonely planet afgebeld en zijn zeker bij 7 hotels gestopt. Allemaal beweerde ze vol te zijn, daar rij je dan in het donker, doodmoe, honger en geen slaapplek. Uiteindelijk had een (luxe) hotel een kamer vrij zeiden ze aan de telefoon. Dit was onze laatste hoop en veel te duur, maar je moet toch wat. Daar aangekomen ging ik eerst naar binnen en zeiden ze dat ze geen kamer vrij hadden. Op dezelfde nare manier als bij alle andere hotels die we hadden geprobeerd. Via de telefoon hadden ze wel toegezegd dus Paul was het zat en ging naar binnen. Na een kleine discussie hadden ze ineens wel een kamer vrij! Zo gemeen, maar we hadden geen keuze en waren gebroken.
We besloten maar van de kamer te gaan ‘genieten’ en hebben roomservice besteld!
Zag een foto van Paul. Ik vind dat hij maar een smal snoetje heeft.
Dat kan ik van josje nog niet zeggen.
Dikke kus mams
Gelukkig maar! Je zou me zomaar verkeerd kunnen begrijpen Jos.