De ochtend werd niet veel beter, na een uurtje slaap en alle ellende had ik het zo koud en spierpijn dat het voelde alsof ik koorts had. Ik had geen eten en er was ook nog niets open toen ik naar de bus liep. Na wat muesli repen (dankjewel Col, ze hebben mijn leven gered) stapte ik in de bus. Ik nam een pijnstiller en primatour en sliep tot 09.00 in de ‘primatour staat’. Vreselijk gevoel want tussen 09.00 en 10.30 dommelde ik elke keer 30sec weg en schrok wakker, half slaap, half wakker, dus bus was ook hoogstens oncomfortabel en kon totaal mijn draai niet vinden. Die pillen zijn echt vreselijk, voortaan ga ik weer voor een halfje. Het irriteerde me ook dat de bus meest onlogische route van de wereld had, helemaal via Cienfuegos, Playa Giron, Playa Larga.
Om 10.30 besloot ik het hele verhaal van gisteravond maar op papier te zetten, nou daar ben ik wel een uurtje zoet mee geweest. Bij de lunch aangekomen voelde ik me helemaal niet goed, had steeds het idee dat ik zou flauwvallen en het gevoel dat ik koorts had bleef ook maar aanhouden. Had amper gegeten dus dacht dat het daar aan lag. De enige broodjes die ze hadden was met varken, tijdens het bestellen moest ik steeds gaan zitten want ik kon niet blijven staan. Het duurde daarom even voordat ik mijn broodje had maar ik kon dat gegrilde stuk varken echt niet wegkrijgen. Met veel pijn en moeite at ik helft van het broodje droog met komkommer. Ook zoiets, ik was een uur van te voren op het busstation, daarna 6u in de bus, heb dus 7 uur doorgebracht (binnen en buiten de bus) met een bus vol mensen. Het was duidelijk aan me te zien dat ik echt ziek was. Ik kon niet staan en probeerde niet flauw te vallen door mijn hoofd tussen mijn benen te leggen en niemand heeft aan me gevraagd of alles oke was. Na de lunch ging het nog verder downhill, had een zakje op mijn schoot gelegd voor als ik moest overgeven en heb nog 2u half geslapen. Eenmaal bij het busstation greep ik de eerste taxi. Ik had blijkbaar niet meer genoeg geld (in Varadero kost alles het driedubbele), maar hij gaf aan dat ik in het hotel kon wisselen.
In het hotel aangekomen moest ik heel lang wachten en voelde me niet zo goed dus ik smeekte of ik please eerder de kamer kon krijgen (voor check-in tijd). Ze deden een beetje lastig maar toen ik duidelijk maakte dat ik echt direct een bed nodig had regelde ze wat en vroegen of ik een dokter nodig had. Dat leek me onzin. Ik kreeg mijn persoonlijke butler mee en ook hij vroeg of ik een dokter wilde. Nee hoeft niet onzin vond ik. Eenmaal binnen nam ik mijn rode ehbo kit en dacht zal mijn temperatuur eens opnemen, 38.8. Maakte me nog niet echt druk maar dacht zal toch pap&mam eens bellen. Die maakte zich wel druk en wilde dat ik toch voor de zekerheid die dokter liet komen. De dokter van het hotel bleek in het ziekenhuis, of ik dan iemand uit de kliniek hierheen wilde laten sturen. Nja ook goed dacht ik, ze zullen me wel even temperaturen en me iets voorschrijven. De twee ambulance broeders dachten daar iets anders over, ik was uitgedroogd en moest direct aan het infuus en naar de kliniek. Ik vroeg of dat wel echt nodig was, blijkbaar wel. Met het infuus werd ik een rolstoel gehesen en vervolgens in de ambulance gereden. Blijkbaar had ik toch gelijk toen ik gister schreef dat ik voedselvergiftiging zou krijgen en had ik iets beter voor mezelf moeten zorgen.!
We waren ongeveer een half uur onderweg naar de kliniek. Ik werd om 15.30 op een brancard binnengereden en zag overal vliegen en oude zooi. Verschillende dokters onderzochten me op verschillende manieren. De dokters (allemaal vrouwen) droegen de mooiste jurken onder hun doktersjas, hadden prachtige nagels en droegen hakken. Ik had nog nooit zoiets gezien. Ze waren allemaal super lief en spraken redelijk Engels.
Ik kreeg vanalles ingespoten, volgens mij antibiotica en iets voor de koorts. Ik werd er in ieder geval heel moe van. De diagnose is me nog niet helemaal duidelijk want ze wist het niet in het Engels, maar ik denk dat ze iets van ontstoken darm(en) bedoelde. De volgende uren kreeg ik steeds nieuw infuus, er kwamen en gingen mensen van mijn ‘kamer’. Waaronder een Duits stel waarbij de jongen werd binnengebracht met ik vermoed een kwallenbeet. Ze wisten hem mooi te vertellen, je gaat niet dood maar het kan wel je spieren afbreken. Haha ok…. Hij had in ieder geval veel pijn. Na zak nummer 3 hoopte ik naar huis te kunnen maar kreeg een zware koortsaanval. Alles deed pijn en ik had het zo koud dat ik even brak. De 4 aaiende dokters om mijn bed concludeerde dat ik toch nog wat meer vloeistof en spuiten nodig had. Pas om 22.30 mocht ik weg, de rekening kon ik met betalen want had deze hoeveelheid niet in cash en MasterCard kon niet. We spraken af dat ze morgen naar het hotel kwam en daarna werd ik door een taxi weggebracht naar het hotel. Wat een ellende! Ik had ongelooflijke honger had een lijstje meegekregen met wat ik mocht eten vandaag en morgen: yoghurt, kamillethee, witte rijst, gegrilde kip, papaya/appel/peer sap, papaya en geroosterd brood zonder iets. Ik bestelde toast, papayasap en kamillethee, een waar feestje en ging slapen.
Ps. Omdat deze trip dus niet alleen rozengeur en maneschijn is, heb ik er ook een zeer appetijtelijke foto van mezelf bij gedaan.
Leave a Reply