De transfer naar het station ging top deze keer en van het hotel kregen we ook nog twee flesjes water en een doosje groene thee cadeau, erg schattig!
Om 20.47 kwam de trein aan en deze keer lagen we beide beneden en lag er alleen een oude Chinese man boven ons (die lekker voor het slapengaan genoot van Céline Dion, “and I will always love youuuu”). De trein was iets krotter en iets viezer dan de vorige dus we hebben onze kussenslopen maar tevoorschijn getoverd. Ik heb een slaappil genomen en ben in mijn lakenzak gekropen.
Het slapen ging deze nacht voor allebei wel wat beter, al is een echt goede nachtrust onmogelijk denk ik. Er kwam later op de avond toch nog een man boven Paul slapen en deze man heeft de hele nacht keihard gehoest, je werd er helemaal gek van. Paul is er zelfs nog uitgegaan om zijn flesje water te geven, wat een drama. Vanmorgen hebben we maar een extra vitaminepil genomen voor wij straks ook doodziek zijn.
De chauffeur stond keurig klaar om 07.15 met een bordje met Mr. Paul Kat, via een hele vieze ondergrondse parkeergarage rende hij naar de auto. Daar belde hij een Engelssprekende collega die uit kon leggen dat we morgen om 17.00 weer werden opgehaald, de treinkaartjes bij de receptie lagen en of we privé vervoer naar het terracottaleger wilden. Maar dat was niet nodig, als diehard backpackers regelen wij dat uiteraard zelf met publiek vervoer ;).
Bij het hotel aangekomen troffen we ‘half slaapdronken niet Engels sprekende’ gastheer aan. Hij bracht ons vervolgens naar een ranzige kamer waar het behang en de verf van de muur bladerden, zwarte haren op de badkamer vloer lagen, badkamer vol schimmel zat en een pisstraaltje uit de douche kwam. We zijn wel wat gewend, maar dan boeken we het zelf, uit zuinigheid. Van een reisbureau hadden we wel wat meer verwacht, zeker na het geweldige hotel van gister. Ik kreeg van die man een vrouw aan de telefoon die zei dat ik vanaf 10.00 bij de receptie de treinkaartjes op kon halen en nog iets wat leek op een andere kamer krijgen. We waren het echter al helemaal beu dus gingen we op zoek naar ontbijt en aangezien we in de moslimwijk vol eettentjes zitten was dat niet lastig. We kochten eerst een soort deegbalbroodje en daarna een lekker soort vettig pitabroodje met vlees.
Het regende en we waren sjaggerijnig dus we hadden niet eens zin om te onderhandelen met de tuc tuc om ons naar het station te brengen, we betaalden maar gewoon zonder morren de volle prijs. Vanaf daar zouden we bus 306 nemen naar het terracotta leger, maar voor we die gevonden hadden waren we weer een half uur verder. De bussen staan aan de oostkant van het station (uit de uitgang links lopen) en daar moet je dan in een hele lange rij met Chinezen staan alvorens je het busje in kunt, de kaartjes koop je voor 7 yuan in de bus en het duurt ongeveer een uur.
Even wat geschiedenis over dit terracotta leger. In 1974 ontdekten boeren die een put aan het graven waren een terracottasoldaat, de grootste archeologische vondst van de 20e eeuw. Er werden uiteindelijk 9099 terracotta figuren (soldaten en paarden) gevonden die als grafgiften zijn meegegeven aan de eerste keizer van China, Qin Shi Huangdi. Toen we daar aankwamen was het weer een raadsel waar je heen moest (bordjes met Engels of überhaupt bordjes zijn schaars hier), maar op het station hadden we Jaime de Spanjaard ontmoet en met z’n drieën probeerden we alles uit te vogelen. De CJP pas zorgde weer voor 50% korting op de entree van normaal €18,- dus dat was top!
Na een cafeïneshot voor Paul en Jaime bezochten we eerst het museum, toen pit 2, pit 3 en als laatst pit 1. We waren op zoek naar de detailleerde gezichten en kleding van de soldaten, maar daar bleken er 5 van uitgestald in pit 2. Dus na pit 1 zijn we weer teruggegaan naar pit 2 om deze soldaten wat meer aandacht te geven. Daarna wilden we naar het Tomb of Qin Shi Huang, maar in de lonely planet stond dat dat niet heel boeiend was, tenzij je voor het uitzicht van de berg ging. Aangezien het nog steeds regende was dat niet echt een goed plan dus we keerden met bus 306 weer terug naar Xian.
We namen met Jaime de metro richting de Bell Tower en liepen via de Drum Tower en het moslimstraatje terug naar ons hotel. Onderweg kochten we op straat een broodje beef kebab waar we een hele tijd voor in de rij moesten staan, gelukkig bleek het het waard! In het hotel gingen we vervolgens klagen over onze walgelijke kamer en kregen een nieuwe. Deze was iets beter, maar de conclusie is dat het MYFO Wanshun Yuan Hotel alleen zijn locatie mee heeft. De vieze glazen hebben ze omgeruild en we kregen nieuwe handdoeken dus toen was het doable voor een nacht.
Na een middagdutje (wat we hard nodig hadden) keerden we via de marktjes terug naar de Bell Tower. Om 19.30 hadden we daar weer met Jaime afgesproken. We zouden namelijk via bus 610 vanaf Bell Tower om 21.00 de lichtshow bekijken bij de Big Wild Goose Pagoda. Deze tempel, gebouwd in 648 na Christus, is door de monnik Xuan Zhang om de buddhisten vanuit India onderdak te geven. De monniken brachten indische producten met zich mee vanuit India en werden dan opgeslagen in de tempel. Vandaag de dag is de tempel het symbool van Xian en tevens het logo van de stad.
De bus was niet direct vindbaar en Jaime vond een tuc tuc wat avontuurlijker, dus besloten we die te regelen. We hadden zo’n beetje de lelijkste en krotste tuc tuc van Xian uitgekozen maar om 20.00 waren we waar we moesten zijn, zo’n 4km buiten de stadsmuren. We zagen de pagoda al van verre aankomen, erg indrukwekkend! Voor de pagoda lag een groen park met heel veel bomen, gigantische fonteinen en super schoon. Het hele gebied zag er nieuw uit met een gigantisch shoppingmall waar we eten probeerden te vinden. We hadden nog maar een half uur en vonden alleen maar luxe restaurants. We wilden het bijna opgeven toen we buiten een rijtje met allerlei eettentjes vonden. We smulden daar van bordjes noodles van €1,20 en renden vervolgens naar de show bij de fonteinen.
De fonteinen show duurde een half uur en was enorm indrukwekkend met kleurige lichten met muziek a la André Rieu (Jaime is fan haha, maar heeft nooit kaartjes kunnen krijgen). Een beetje een Disney gevoel kreeg je ervan. Op de terugweg probeerden we ergens een biertje te drinken maar in ons moslimstraatje is dat natuurlijk verboden, we hebben de avond tot Paul en Jaime’s grote frustratie dus maar afgesloten met een sapje!
Ps. De bedden hier zijn overal keihard maar dit bed spant de kroon!
Lang leve de CJP pas!
Het xianleger heeft blijkbaar minder indruk op je gemaakt dan op mij in 1999. Ik vond het zo bijzonder.
Jullie maken wel erg veel mee in korte tijd. Ik geniet mee met jullie.
Dikke kus