Lichtelijke paniek op de vroege morgen toen we wakker werden om 06.10 van de hotel telefoon in plaats van onze wekker. De taxi stond klaar en wij hadden állebei onze wekker een uur te laat gezet, prutsers. Rennen en vliegen en 10 minuten later stonden we beneden. We waren gelukkig op tijd want ook bij de security stond een gigantische rij, aangezien er slechts één detectiepoort was voor iedereen die het eiland moest verlaten. We kregen van het hotel een lief, maar heel droog ontbijtpakketje mee (schijnt lokaal brood te zijn) wat we daarna hebben opgegeten. Toen we om 08.00 uur in de bus stonden richting vliegtuig werden we er weer uitgehaald. Na drie kwartier wachten, mochten we weer terug richting vliegtuig en met wat vertraging stapten we in mini propellor vliegtuigje op naar Pico. We waren er met 45 min. vliegen. Bij aankomst zagen we een enorm groen eiland vanuit de lucht vol heuvels en bergen. Beetje Jurassic park idee. Eenmaal geland, probeerden we een auto te huren want dat was de laatste weken vanuit huis niet meer gelukt, alles was vol.
Een taxi bracht ons naar Vila Holanda, dat bleek ook meteen één van de weinige taxi’s op het eiland te zijn. Ze hebben vorig jaar enorme hoeveelheden auto’s verkocht vanwege de coronacrisis, waardoor er bijna geen taxi’s en huurauto’s zijn. Matt en Veronique, een ouder Nederlands stel heetten ons warm welkom en vertelde dit. Ze waren nog met ons huisje bezig maar we kregen alvast koffie. Ze probeerden ons te helpen om via via een auto te krijgen dus Angelo bleef bellen. Onze volgende optie was naar de hoofdstad een taxi nemen en daar alle verhuurbedrijven weer langsgaan. Op het moment dat de kamer klaar was stopte er een taxi om een andere gast op te halen. We wilden hem later voor ons terug laten komen maar was blijkbaar ingewikkeld dus we zijn maar meteen bij haar ingestapt.
Zij was een super vriendelijke Portugese met die afgelopen zaterdag het zelfde probleem had. Ze had echter inmiddels van een local een scooter gehuurd, waar ze ook mee naar het volgende eiland ging, maar de koffers pasten er niet op dus haar vriend reed op de scooter achter ons aan. Ze gaf ons tips wat we konden doen in de buurt van de b&b zonder auto en vooral dat als je ‘s avonds ergens gaat eten altijd moet zorgen dat je een taxi terug al hebt geregeld, omdat er in de avond al helemaal niets meer rijdt, zij moest de eerste avond 5km terug lopen. Ze informeerde of we bij haar scooterman ook nog terecht konden en we zouden via via mogelijk nog terug gebeld worden vanmiddag voor een auto. Bij het uitstappen zorgden we in ieder geval dat we chauffeur morgenvroeg om 08.00 terug lieten komen om ons naar onze walvistocht te brengen.
Inmiddels werd mijn humeur met de minuut slechter, er was een zondebok voor deze ellende wiens naam ik niet zal noemen 😉 maar die had dit natuurlijk ook niet expres gedaan. De combinatie van slecht slapen, verslapen, vertraging, reispil, honger én onzekerheid en stress maakte me geen leuker persoon (al deed ik oprecht mijn best me te gedragen haha). In Madeleine besloot Ang me met een drankje op het terras bij snackbar Simpiata te zetten waarna hij verder ging met de zoektocht.
Hij stapte binnen bij Tropicana en kreeg eigenlijk alweer nee, maar hij besloot wat verder te informeren naar andere dagen en ja.. morgen vanaf 12 tot de volgende dag 12. Ondanks het feit dat we hier 3,5 dag zijn, veel beter dan niets dus deal. We zaten daarna op het terrasje aan een hamburger en octopus tussen de locals (we aten een full lunch voor 16 euro) toen we een plan gingen maken voor de middag zonder auto en taxi’s. We keken wat er in de buurt was en we besloten naar een wijnboer te lopen. Eenmaal daar bleek deze uiteraard gesloten. Het was vrij warm vandaag, rond de 27 graden en energie voor een enorme wandeling hadden we (lees ik) niet dus we stopten even voor een ijsje en water. Halleluja, de telefoon ging. Van de mevrouw wiens nummer we van de b&b eigenaren hadden gehad en ons terug zou bellen. Zij had per direct een Honda beschikbaar tot ons vertrek op vrijdagochtend. We sprintten bijna naar de haven om hem in ontvangst te nemen en waren als een kind zo blij. Een oud beestje zonder airco maar hij rijdt!
Omdat het vandaag zulk mooi meer was en het de komende dagen gaat regen besloten we meteen een tour rond het eiland te doen, allereerst naar Lagao do cap waar je een prachtig uitzicht op de berg Pico hebt. Onderweg hebben we een miljoen hortensia’s gezien, koeien en prachtige views van de berg Pico, de zee en het eiland hiernaast Sao Jorge. Het is niet vast te leggen op film of foto hoe mooi het is. We reden verder naar Sao Roque waar we een windmolen hebben bekeken alvorens een welverdiend biertje hebben gedronken op een mooi terrasje Bar Clube Naval.
Daarna zijn we terug gegaan naar ons mooie huisje. Daar hebben we even op de ligstoel gezeten en een wasje gedaan. Om 18.30 uur gingen we naar Cella Bar, dat hadden we in Nederland al gezien. Een prachtig vormgegeven bar met terras aan het strand, ze nemen geen reserveringen aan daarom moesten we er op tijd heen. We werden op de lijst gezet en 45min later konden we terecht. In de tussentijd gingen we naar de buren, zelfde locatie maar dan snackbar stijl. Wijntje 1,30 en biertje 1,- dat zijn de prijzen!
Om 19.15 uur kwamen we terug en mochten we boven een tafeltje uitzoeken. We gingen boven buiten zitten, behoorlijk in de wind maar wel mooie plek. Blijkbaar heeft dit restaurant/bar een architecturale prijs gewonnen. Het is ook heel bijzonder. Stijlvol interieur, terras is fantastisch! ‘s Avonds kan je hier genieten van de zonsondergang bij een heerlijk glaasje wijn. Wij dineerden hier. Bij de komst van de de gamba’s en de olijfolie proeverij ging de zon achter het eiland San Jorge, maar we konden gelukkig nog een plekje binnen krijgen met het zelfde uitzicht. Daar genoten we van de ribbetjes en octopus (ongeveer 6e keer deze trip, maar deze was top). Voor 75 (!) euro hebben we op de mooiste plek die je kunt bedenken heerlijk gegeten en gedronken (voor/hoofd/koffie). Ongelooflijk! Prijs/kwaliteit/ plek/architectuur verhouding beste ooit!
Wat prachtig allemaal! Je verslapen is echt heel vernevelend kan ik me nog herinneren. Heel verkeerd begin van de dag. Ik hoop het toch nog een keer mee te maken. Geniet van jullie reis. 🤗