Ons campingboek laat ons nooit in de steek maar soms zijn de GPS coordinaten niet helemaal correct. Gisteravond was weer een hele zoektocht en we wilde bijna naar een betaalde camping gaan maar gelukkig gaf Paul niet op. We kwamen terecht op een uitgestrekt gebied aan (bijna droge) rivier met 1 andere auto (heel ver weg). Een schitterend stil plaatje met koeien en tientallen soorten (gigantische) vogels om ons heen. Ik was nooit zo’n natuurliefhebber maar op deze manier heb je gewoon geen keuze. Oké, er is geen wc of douche of überhaupt iets maar dat stel je dan maar een dagje uit. Je hebt een schitterende omgeving, eten, drinken, een slaapplek en elkaar :)!
Vanochtend genoten we van een uniek fenomeen, we keken de zonsopgang vanuit bed. Terwijl het buiten nog fris was lagen wij onder de dekens te kijken hoe de zon 100 kleuren werd en langzaam opkwam, geweldig!! We besloten nog even van deze plek te genieten en rustig aan te doen, uitgebreid wentelteefjes te bakken en een ananas op te peuzelen.
We reden rond half 10 weg en wilde nog even tanken. Raar idee maar we zaten in dit dorp (Camooweal) op 470km van Tennant Creek (het volgende dorp). Dat is dus een weg met niks naar ongeveer Parijs, tanken leek ons dus verstandig. Waarschijnlijk denken meer mensen dat want de benzine was een absurde prijs van $1,94 (alsnog minder dan in NL, maar voor hier erg duur) deze ligt normaal op $1,47. Om 10uur precies staken we de grens over tussen Queensland en Northern Territory, het is net alsof je naar een ander land gaat. Je mag ineens 130 rijden (in QL is de max 110) en nu veranderde het landschap van een beetje niks, naar echt helemaal niks. Ook de weg werd slechter en door wegwerkzaamheden reden we kilometers lang over gravel. Onderweg kwamen we een stel tegen die de hele onderkant van de auto, inclusief uitlaatpijp etc. kapot hadden gereden over een steen. Ze hadden onze hulp niet nodig maar wel sneu, sta je daar in de woestijn in de zon, droogte en hitte. Bij de meeste dirt roads kies je er zelf voor of je er overheen wilt gaan maar dit was gewoon een snelweg dus je moet wel, gelukkig kon ons beesie het hebben!
We zien onderweg constant kleine wervelstormen voor en naast ons. Het is tevens een raar idee dat de outback kan overstromen want het is zo verschrikkelijk droog en heet! We reden gister en vandaag voor het eerst de hele dag met airco aan en ohhhh wat zijn blij dat we die hebben! De route was verder weinig spannend. Na 262km kwamen we weer een pomp tegen, deze keer voor de top prijs van $1,98, heel slim want je hebt geen keuze, je wilt het risico hier in de buurt niet lopen om zonder te staan. Het was een vrij zware dag vandaag, vooral door de stikkende hitte, weinig ander verkeer en het eentonige landschap. Je wilt hier niet rustig aan doen want elke minuut dat je stilstaat is er een te veel, vandaar dat we ook maar gewoon zo lang mogelijk zijn blijven rijden.
Na 480 km te hebben gereden zat de reis erop in Tennant Creek, het gouden hart (dat wordt hier gedolven) van Northern Territory en het enige soort van dorp wat tussen Alice Springs, 511 km zuid en Katherine, 680 km noord in ligt. Helaas konden we nu de camping uit het campingboek niet vinden en het was te laat om echt te gaan zoeken. We hebben dus maar een camping in het dorp zelf gepakt. Helaas weer een rib uit het lijf maar wel met alle faciliteiten.
Ps. Er is hier een half uur tijdsverschil dus het scheelt nu 7,5u met Nederland.
Leave a Reply